Terry Pratchett - Diskdünya #6 - Ucube Kocakarılar
Terry Pratchett - Diskdünya #6 - Ucube Kocakarılar
Arka kapaktan:
Büyülü Diskdünya'da krallıklar sallanıyor, tahtlar devriliyor...
Yasalara saygılı üç cadı, krallık politikasına karışıyor. Ama Nine Havamumu (Eşit Haklar, Eşit Ayinler) ve cadı meclisinden arkadaşları bunun, oyun yazarlarının düşündüğünden çok daha zor olduğunu anlamakta gecikmiyorlar...
Beklediğiniz her şey burada: kambur krallar, kayıp taçlar ve kılık değiştirmiş varisler. Hepsi, daha önce hiç duymadığınız şeylerle bir araya geliyorlar; sahne korkusuyla tir tir titreyen bir gök gürültülü fırtına ustası ve uçuş sırasında yakıt ikmali yapabilen cadı süpürgesi gibi.
Fantastik kurguyu ironi ile buluşturan Diskdünya serisinin altıncı kitabı.
Katışıksız bir kahkaha fırtınası.
Rüzgâr uğuldadı.
Yıldırım toprağı, beceriksiz bir katil gibi kararsızca hançerledi.
Gök gürültüsü, karanlık ve yağmur tarafından dövülen tepelerde bir o yana, bir bu yana yuvarlandı.
Gece, bir kedinin içi kadar karanlıktı. Öyle bir geceydi ki, tanrıların insanları, kaderin satranç tahtasındaki piyonlar gibi oynattıklarına inanabilirdiniz. Bu başıbozuk fırtınanın tam ortasında, ıslak katırtırnağı çalılarının arasında, sansar gözündeki çılgınlık kıvılcımı gibi bir ateş parıldadı ve eğilmiş üç şekli aydınlattı.
Kazan fokurdarken, tekinsiz bir ses ciyakladı: “Tekrar ne zaman bir araya geleceğiz?” Sessizlik oldu.
Sonunda başka bir ses, daha normal bir tonda yanıt verdi:
“Eh, gelecek Salı bana uyar.”
Fırtına sahip olduğu tüm yeteneği ortaya koyuyordu. Bu büyük bir fırsattı. Yıllarını kenarda köşede yaygara kopararak, deneyim edinerek, faydalı ilişkiler kurarak, zaman zaman habersiz koyunlar m üzerine atlayarak veya küçük meşe ağaçlarını yerinden sökerek harcamıştı. Havadaki bir açılım şimdi caka satması için ona bir fırsat vermişti ve büyük iklimlerden biri tarafından keşfedilme umuduyla rolüne hakkını veriyordu.
Bu iyi bir fırtınaydı. Etkin bir yönlendirim ve tutku içeriyordu ve eleştirmenler, gök gürültüsü şiddetini kontrol edebilirse, gelecek yıllarda görülmeye değer bir fırtına olacağı konusunda hemfikirlerdi.
Bunun gibi gecelerde, cadılar dışarı çıkar. Tabii, tam olarak dışarı çıktıkları söylenemez. Oralarda yiyecekler iyi değildir, suya güvenemezsiniz ve şezlonglar da hep şamanlar tarafından kapılır. Fakat pejmürde bulutları göğüsleyen bir dolunay vardı ve çağıldayan hava fısıltılar ve büyünün o çok açık duygusu ile doluydu.
Ormanın üst tarafındaki açıklıkta cadılar şunları konuştular: “Ben Salı günü bebek bakıyorum,” dedi şapkası olmayan cadı. Kafasındaki beyaz kıvırcıkların oluşturduğu yığın o kadar yoğundu ki, kask yerine de kullanılabilirdi. “Bizim Jason’ın en küçüğüne bakacağım. Cuma günü olabilir. Çay için biraz acele et, tatlım. Öylesine susadım ki!” Üçlünün en genç üyesi içini çekti ve fokurdayan kazandan çaydanlığa su boşalttı.
Karmaşık hiyerarşik yapılara bayılan büyücülerin aksine, cadıların kariyer yapmak için takip etmeleri gereken belirli bir yapı yoktur. Öldüğü zamanın bölgesini aktaracağı bir kız bulup bulmamak, cadıların kendi seçimine kalmış bir şeydir. Olmayan liderleri arasında en çok saygı göreni Nine Havamumu idi.
Çayı yaparken Magrat’ın elleri hafifçe titriyordu.
Tabii çok memnunluk verici bir olaydı bu, ama bir köy cadısı olarak kariyerine Nine ve ormanın diğer yanında oturan Dadı Ogg ile başlamak aynı zamanda biraz sinir bozucuydu. Yerel bir cadı ocağı kurmak onun fikri olmuştu. Bunun daha, ne desek, gizemli olacağı fikrindeydi. Şaşırtıcı şekilde diğer ikisi de kabul etmişti, daha doğrusu fazla itirazları olmamıştı.
Ayrıca kitabın animasyon tekniği ile görselleştirildiği bu güzel videoyu da paylaşmak isterim.
İyi seyirler...
NOT: Tarama alıntıdır.
Tarayanın kim olduğunu bilemediğim için ismini zikredemiyorum.
Ancak gıyaben de olsa teşekkürlerimi sunuyorum.
Keyifli okumalar dilerim.
