Yedi yüz beyitten oluşan, temiz ve akıcı Sanskrit‟iyle birçok Hint kutsal kitabı arasında özel bir yeri olan Bhagavadgita, Veda döneminin Güneş tanrılarından Vishnu‟yu, çoban tanrı Krishna‟yı, Upanishadların Brahma felsefesini ve daha başka birçok unsuru bir potada eritmiş muazzam bir eserdir. Yazın geleneği onu Mahâbhârata Destanı içerisine yerleştirir. Akrabaların savaştığı bir savaşın başlangıcında, ölümü sorgularken araya sıkıştırılan bu yedi yüz beyitte, aslında kişinin kendisiyle olan savaşımı sorgulanır.
İnsanın gerçek düşmanı, yanlış yönlendirdiği bilincidir. Bu kitap, Krishna biçiminde bedenlenen tanrı Vishnu‟nun ağzından, insanın doğasını değiştirmesinin yollarını anlatmakta, gerçek inanışın ise, eskimiş dinsel uygulamaları yerine getirmekten çok, tüm canlılardaki özün aynılığını kavramak olduğunu göstermektedir. En büyük huzur, tüm zıtlıklara karşı aynı kalabilme durumudur.
Bu eser, aynı zamanda, Sanskrit dilinden Türkçe‟ye yapılmış ilk kutsal kitap çevirisidir.
Alıntılı Cevapla
