Öncelikle giriş yazısı bu denli uzun olduğu için özür dilerim. Sıkılırsanız, doğrudan en alttaki linke inebilirsiniz.
Bu kitabı çevirirken neyle karşılaşacağımdan emin değildim. Sadece trajediyi abartmaya veya duyarsızca tasvir etmeye çalışmamasını umdum. Neyse ki ikisi de olmuyor. Olaylar travmatize olmuş Amerika'dan George W. Bush'un "şer ekseni “ne karşı yürüttüğü haçlı seferlerine kadar, 11 Eylül'ü takip eden günler, haftalar ve yıllarda değerlendiriliyor. Söz konusu olaylardan 20 yıl sonra yayınlanması ise, gençler için önemli çünkü genç kuşaklar, Amerika'yı ve dünyayı sarsan bu korkunç trajedi hakkında ne biliyor? Doğrusu, ben pek emin değilim.
Biz yetişkinler ise, 11 Eylül terör saldırılarının ayrıntılarını zaten biliyoruz. Uçakların Dünya Ticaret Merkezi'nin iki kulesine çarptığı görüntüyü unutmuş olmamız mümkün değil. Farkında mıyız, bilmiyorum ama hayatımız 11 Eylül 2001'den beri değişti, o gün daha doğmamış olsanız bile. Ve bu grafik roman bize tam olarak bunun nasıl olduğunu gösteriyor!
Genel hikâye, 2021'de New York'a giden bir uçakta yolcu olan ve gençken gerçekleşen saldırıları düşünen bir Fransız kadının anıları üzerinden yazılmış. Ve o günkü olayları iki bakış açısıyla sunuyor: İlki New York'taki saldırıları televizyonlarından izleyen Fransız vatandaşlarının tepkileri. Bu, kitabın ilk bölümünde gerçekleşiyor. 150 küsur sayfalık kitabın geri kalanı, küresel ölçekte sonrasını tasvir ediyor: Fransa'da Vigipirate adı altında olağanüstü güvenlik ve önlem planının uygulanmaya başlanması, Irak ve Afganistan savaşları, Snowden tarafından ortaya çıkarılan Ulusal Güvenlik Dairesi NSA'nın giderek artan kirli oyunları, havaalanlarında bugüne kadar var olan en yüksek güvenlikteki gözetimler...
Hatırlayın, ülkemizdeki AVM’lerin, kamu binalarının ve benzer birçok noktanın girişlerine X-Ray cihazları ve güvenlik görevlilerinin yerleştirilmesi hep bu saldırının sonrasındadır.
Kitabın içeriğini bir tarafa bırakır ve tekniğe bakarsam, renk tonları ve çizgilerdeki sanat, yoğun sahnelerdeki çarpıcı dehşeti hafifletirken, etkileyici karakterleri tasvir etmede öne çıkan, daha açık ve yumuşak bir tonda kullanılmış. Ben bunu uyumlu buldum ve beğendim.
En sevdiğim sahne ise, Dünya Ticaret Merkezi'nde çalışan iki adamın, tüm bu duruma karşı sarsıcı derecede sakin bir tavırla çökmekte olan binadan kaçarken hayatları hakkında rahatça sohbet ettikleri sahne olabilir; bu, umudun kısmen de olsa teslimiyetinin bir işareti gibiydi.
İyi okumalar dilerim.
* Bugüne kadar en az 50 mesaj yazılmış olmalı *
Alıntılı Cevapla
