Aksoy "Egoist Kitaplar" serisi zamanının çok ötesinde yayınlardı bana göre. İyi çizgi roman okuru için çölde vaha ve bir de üstüne o vaha da su bulmak gibi. Çifte kavrulmuş keyif. Barry Gifford'dan Bruno Heitz'e, John Wagnere, Sempe'ye uzanan tadına doyulmaz bir muhteşem görsel şölen.
Cam Kent bu seriden çıkan beşinci, yazarın "New York Üçlemesi"nin ise ilk kitabı. Kelimelerle, imgelerle, karakterlerle oynama ustası Auster'den basitten karmaşığa yol alan nefis bir öykü. "Aslında hiçbir zaman gerçek olamaz" diye düşündüğümüz olaylar Auster'ın eserlerinde bir anda "gerçeğe" dönüşüyor. Yazar, her şeyin olabileceğine inandırıyor okurlarını. Belki de bu nedenle Auster, kendisini arayan insanların yazarı.
Hayatı kaymış, her şeyini yitirmiş, yani bir anlamda bedel ödemiş bir dedektifin hayata tutunma çabası. Çünkü her maceranın bedeli vardır.
Bu grafik eserin ardında ise, son yılların en iyi çizgi romanları arasına girmiş, "Maus"dan tanıdığımız Art Spiegelman var.
"her şey yanlış bir telefon numarasıyla başladı. Aranan kişi o değildi. Fakat aynı yanlışlık ertesi gece de yapıldı. Ve böylece oyun başladı.
Kişi, aranan kendisi olmadığı halde, öyleymiş gibi davranırsa ne olur? Bu rastlantı onu nereye götürür? Rastlantıların onu götürdüğü yere sürüklenmeye neden razı olur?
Bu soruların cevabı yok. Suda yayılan halkalar gibi birbirini izleyen olayların peşi sıra, kişinin ardına düştüğü şey, sonunda kendi hayatı, kendi geçmişi, içindeki ben, içindeki öteki olabilir."
Keyifli okumalar.
[Yeni üye olduysanız üye onayınızı bekleyiniz ya da üye olmak için TIKLAYINIZ.]
Alıntılı Cevapla
