Konu: Kinova Kinova Ceylan Yayınları 1. Seri Sayı 005 (11.03.1959)

İçeriği Kızılderili karşıtlığı üzerine kurgulansa da, Kinova'yı hep sevmişimdir. Aslında dönemin bir özelliği olarak dünya çapında izlenen Hollywood yapımı westernlerin hemen hemen çoğunda ön plana çıkan Kızılderililer kötü-düşman klişesiyle adeta yarışırcasına bir kurguydu Esse Gesse'nin yaptığı şey de. İtalya'da aldığı eleştiriler nedeniyle, daha ılımlı bir senaryo yazmak zorunda kalmışlardı hatırlayacağınız gibi. İlerleyen maceralarda, Kinova daha merhametliydi, affedebiliyordu, anca zor durumda kalınca öldürmeye yelteniyordu vs. Vurdulu-kırdılı olaylara pek yatkın olan bir millet olduğumuz için; Essegesse sonrası yerli İtalyan çizerlerle yumuşayan senaryoların da tükenmesiyle, hemen kağıda-kaleme sarılıp dehşetengiz bir Kinova yaratmışız yerli çizer ve senaristlerimizce. Neredeyse vatandaşlık verecekmişiz Kinova'ya az daha.:) Teşekkür ederim.

Ellerinize sağlık dostlarım.

Tex Willer Nickli Üyeden Alıntı

İçeriği Kızılderili karşıtlığı üzerine kurgulansa da, Kinova'yı hep sevmişimdir. Aslında dönemin bir özelliği olarak dünya çapında izlenen Hollywood yapımı westernlerin hemen hemen çoğunda ön plana çıkan Kızılderililer kötü-düşman klişesiyle adeta yarışırcasına bir kurguydu Esse Gesse'nin yaptığı şey de. İtalya'da aldığı eleştiriler nedeniyle, daha ılımlı bir senaryo yazmak zorunda kalmışlardı hatırlayacağınız gibi. İlerleyen maceralarda, Kinova daha merhametliydi, affedebiliyordu, anca zor durumda kalınca öldürmeye yelteniyordu vs. Vurdulu-kırdılı olaylara pek yatkın olan bir millet olduğumuz için; Essegesse sonrası yerli İtalyan çizerlerle yumuşayan senaryoların da tükenmesiyle, hemen kağıda-kaleme sarılıp dehşetengiz bir Kinova yaratmışız yerli çizer ve senaristlerimizce. Neredeyse vatandaşlık verecekmişiz Kinova'ya az daha.:) Teşekkür ederim.

Nedense Kinova'yı hiç sevemedim, hatta itiraf ediyorum; bir miktar nefret bile var, daima Kovboy olmak isterlerdi ki bense sanki kimsenin kaleye geçmesini istemediği gibi; Kızılderili, bir kez bile Kovboy olmadım, olamadım, doğuştan galiba, hiç unutmam; 4 kişi 9 kişiyi darmadağın etmiştik (Aslında çoğunlukla biz dayak yerdik), tabii şişko Ertuğrul'um bizdendi, o hep bizdendi; hep, artık Kutsal Çayırlar'da at koşturuyor o, savaşmasını hiç bilmezdi ama bir eline geçirirse kimse kurtulamazdı, kedisinin ismi Satanas'tı, hatta hain kovboylardan birisinin annesi bizim eve gelmişti bir akşam, hemen sonrası evde yediğim dayak cabası ki ertesi sabah bir başka Kızılderili kalkmıştım, artık ölümsüzdüm, Kutsal Çayırlar'da at koşturma hakkı elde etmiştim, bedenim ölecek ama Kutsal Çayırlar'da gelecekte koşturan kardeşlerimle olacaktım hep, Tommiks Teksas'ların Suzi'li, Profesör'lü matrak yapıları ise beni hep sardı ama eski çizgi roman aleminden çoğunluğun aşırı sevdiği Kinowa ve Tex beni hiç mi hiç sarmadı, denedim, hatta defalarca denedim ama hâlâ olmuyor, belki bozukluk bende üstadım, Kutsal Çizgi Roman beni affetsin; benden Kovboy olmuyor, yenildiğimiz (Zaten çoğunlukla biz kaybederdik) ve fena halde dayak yediğimiz bir gün kan ter içinde Kutsal Çadır'ımızda demiştim Ertuğrul'a "Yanlış tarafta mıyız?"� diye, sadece "Ölümüne!"� demişti; sadece, "Çiko"� Ertuğrul'umu çok özledim, olsun varsın; o beni bekliyor; o gün bir başka at koşturacağız can kardeşimle, Kutsal Çayırlar bizim; ölümsüz.