Konu: Kapaklarla ilgili birkaç dipnot…

Bonelli bu tip şeyleri yapmayı çok sever; bir vakitlerin sinema artisti ve sonrası Birleşik Amerika başkanı Ronald Regan'ı bile aynen alıp koyar serüvene, hatta Tenten'deki ikizleri de rahat rahat maceraya dahil eder, daha da ötesi Julia gibi baş kahramanları bile Hollywood kokar, özellikle Bonelli'de böyle yüzlerce örnek var ama Bonelli bunları hiçbir zaman saklamaya çalışmaz, zaten ne yaptıysa da kendi boynuna, keşke biz de boynumuza almasaydık, benim düşünceme göre yürütülmüş dahi olsa bir şeyi yürütmek; yürütmeye bahane olmamalı, diğer yandan; ah o vakitler darbeler ancak böyle olabiliyordu şeklinde eski zamanların darbelerini meşrulaştırmak bana doğru gelmiyor, ben şuna bakıyorum öncelikle; acaba bu darbelere gerek var mıydı, demokrasiye dışarıdan bir müdahaleye gerek var mıydı, darbe tüm zamanlarda her zaman yanlıştır ve gereksizdir, acaba orijnalleri çakma bile olsalar; çakma kitapların da çakma kapaklarını yapmaya lüzum var mıydı, kendi haline bırakmak yerine sanata dışarıdan müdahaleye gerek var mıydı, mağara adamlarının duvar çizimleri dahi ikiye ayrılıyor uzmanları tarafından; sanat içerikli ve zanaat içerikli diye, her eski mağara resmi; sadece eski diye sanat tarihçileri için sanata girmiyor, yalnızca tarihi esere giriyor, zanaat sıradandır ama sanat sıra dışı ve ona müdahale edilemez, darbeye gelemez, şu an geldiğimiz nokta gibi hemen bozuluverir, tabii eski günleri anımsatması açısından; benim için de nostalji anlamında bu kapakların değeri aşırı yüksek, ancak sanat olarak ne çocukken ne şimdi hiç bir zaman görmedim, burada zanaatkarların değil; dönemin yerli yayıncılarının işgüzarlığı var tabii, izin vermemeliydiler, bu işin baş aktörü eski yayıncılardır, tabii hepsi değil, az da olsa orijinal kapakları kullanan yayıncılar da oldu; belki de onların orijinal kapaklarıyla yayınlamaları yadırganmıştır diğer çakma kapakçı yayıncılar tarafından, lüzumlu olsaydı; şimdi basılan yayınlarda da çakma kapakların olması gerekmez miydi, mesela yeni yayınlanan eserlerde de günümüz yayıcılarının yine zanaatkarlara çizdirmesi gerekmez miydi, her şeyden öte; yapamazlar, çünkü okuyucu uyandı, o vakitler ne internet var ne bir şey; üstelik üniversite mezunlarında bile dil bilen adam neredeyse hiç yok, şu an ise içlerinde en az bir dil bilmeyen yok, mahkumdu okuyucu o yayıncılara; sanat anlayışını onlar nasıl çizerlerse kabul etmeye, ne verirsen onu yemeye ama o devir kapandı ve artık zor açılır, bence günümüz yayıncıları en doğrusunu yapıyor, aldıkları eserlerin kapaklarını çakmalarıyla değil, orijinalleri çakma olsun olmasın hiç bakmadan; bu orijinali diye ne olursa olsun aynen yayınlıyorlar, basmak için aldığım aslı orijinal mi değil mi bu benim işim değil diyorlar, bırakalım okuyucu; örneğin Bonelli'yi kendi değerlendirsin diyorlar, bu bizim üstümüze vazife değil diyorlar, işte asıl yayıncı budur, adı üstünde sadece yayınlar, bu fonksiyonda yayıncı parametresinin tek görevi bu, o zaman da yoktu şimdi de okuyucunun kimsenin aklına ihtiyacı yok, önceki yayıncılar çizgi roman kapaklarını sinema afişlerine benzetmeye kalkmakla doğru yapmadılar; tıpkı sanat diye Ankara Belediyesi gibi ucube şeylerin heykelimsi şeyleri meydanlara dikmesi gibi, sanatı sanattan anlamayanların eline verirsen oyuncak olur, o vakitlerin yerli kapak eylemi sanata dışarıdan yapılan son derece yersiz bir darbeydi, ancak benim gibi düşünenlerin aşırı az olduğunu yıllardır çok iyi biliyorum, şiirin vezni onlarca yıl sonra değişebiliyor, kabul görmesi çok çok zor oluyor, çünkü nostalji parametresi diğerlerini kapatıyor, bir zamanların divan şiiri değişecek diyenlere gülüyorlardı ama şimdi adı bile kalktı, hatta bu topraklardaki son şiir akımı olan İkinci Yeni çıktığında da dalga geçtiler ama şu an İkinci Yeni dillerden düşmüyor ama ne yazık ki içlerinden biri dayım olan şairlerinin teki bile hayatta kalmadıktan sonra, tabii sadece ilgili sanat alemi içinde dillerden düşmüyor, halktan akımın adını dahi bilmeyen milyonlar var ama sanat sayıya hiç bakmaz ve affetmez, nostalji etkisi altında olmayan tarafsız araştırmacılar, ilk taşını o eski yayıncıların attığı yığının altından çıkararak, ancak onlarca yıl sonra yazabilecekler ama kesinlikle gözden hiç kaçırmayacakları bir nokta olacak bence, çünkü hep böyle oluyor; sanat ölümsüzdür. Tabii bunlar benim düşüncelerim; bir gün de hem eski hem yeni yerli çizerlerle ilgili düşüncelerimi yazayım, onda da forumda tek taraftar olacağıma kesin eminim valla