Konu: Bonelli'nin Başarısının Sırrı

Yazdıklarınız beni bugün öğlenden beri bayağı bir meşgul etti diyebilirim, zira dönüp dolaşıp bu konu aklıma geldi hep,..
Gecenin bir yarısı eve gelebildiğim için, gün boyu düşündüklerimi de hemen yazmak istedim ve kapıdan girer girmez o-
turdum bilgisayarın başına. Gerek sevgili Fındıkfındık'ın gerekse de sevgili Caretta'nın yazdıkları aslında geçmişte de ya-
nıtını aradığımız, kendimizce cevaplar verdiğimiz şu soruya tekabül ediyordu bana göre... Niye çizgi roman okuyoruz so-
rusuna cevabınız, buraya yazıp-çizmeseniz de sizler için çizgi roman düşünseli anlamında eminim güzel bir pratik olacak-
tır, lütfen forumdaşlarımız bu soruyu kendilerine sormaktan çekinmesinler...

Çoğumuz niye çizgi roman okumaya başladığımızı hatırlamıyordur bile eminim ki,.. Türkiye'de çizgi roman algısı uzun yıl-
lar boyu tabir-i caizse "yoz" ürünler olarak dimağlarda yer etti, hatta ebeveyinler ve keza okullarda öğretmenlerimiz ara-
cılığıyla tu kaka ilan edildi, devlet eliyle ettirildi aslında bu ucuz olarak tabir edilen, okunup atılan, okuyanlar içinse serse-
riliğin ya da az gelişmişliğin göstergelerindendi çizgi romanlar. Kısacası çok badireler atlattı geçmişten günümüze çizgi ro-
manlar...

Kendi adıma geçmişten günümüze yığınla güzel anısı olan çizgi romanlara bakışım, daha doğrusu çizgi romanın haleti ru-
hiyesini anlamaya çalışmam forumlar aracılığıyla gerekleşti diyebilirim,.. Tabi doğal olarak eskisinden daha farklı bir göz-
le bakmaya başladık forumlarda yoğrulurken. Çizgi roman okurken bir sürü yol, yordam öğrendik el birliğiyle, çizgi roman-
ların sadece çizgi roman olmadığını gördük ve anladık bu süreçte,.. Verilen onca emek sayesinde de çok şey kattık çizgi
romanın tarihçesine, mütevazi olmaya hiç gerek yok bu konuda, ciddi bir bilgi birikimi var artık çizgi romanlara dair...

Niye çizgi roman okumaya başladığımı hatırlamasam da, çok sonraları da olsa daha eleştirel okuduğumuz çizgi romanla-
rın, kendi adıma beni en çok etkileyen yanı iyilerin kazandığı bir dünyanın varlığıydı sanırım,.. Senaryolarda ne kadar kö-
tü karakterler olursa olsun, kötüler her ne kadar kazanacak gibi görünseler de, kahramanlarımız ne kadar zor duruma dü-
şerse düşsün, sonunun iyi olacağını bilmek bana hep iyi bir düşünce gibi gelmiştir... Sonunun bilindiği bir şeyin tadı tuzu
mu olur diyenler de çıkabilir ama çizgilerin gücü diyebiliriz sanırım bu duruma da... İliklerimize işlemiş adeta, tamamen
bıraktım da deseniz, satıp savsanız da koleksiyonunuzu bir gün bir yerde buluyor sizi bu meret...

Tex gibi kötülerle amansızca mücadele etmek, Zagor gibi her zaman en kahraman olmaya çalışmak, Kızılmaske gibi on
kaplan gücünde olmak, Tommiks gibi hızlı silah çekmek, Çelik Blek gibi vurdum mu ayıyı yere sermek ve aynı zamanda
da Mister No gibi arada dayakta yiyebilmek, Ken Parker gibi sıradan bir kahraman dahi olabilmek bütün mesele...

Herkese iyi forumlar, bol çizgi romanlar...