Konu: Tim Ceylan Yayınları Haftalık Mecmua Sayı 076 (1. Seri) (11.12.1961)

Bu eski çizgileri seviyorum, iyice bozdu Bonelli bile; artık fotoroman gibi, benim korkum 10 - 15 yıl sonra; "Bunlara ne gerek var, bırakalım bilgisayarlara, aynı; gerçeğe uygun çizsin."� demelerinden ki o zaman çizgi romanın anlamı kalmaz, son zamanlarda Tex okuyorum, ne kadar eskiye gitsem; daha çok beğendim, biliyorum; Tex sever arkadaşlarım benim görüşümün tam tersi düşüncede; yeniler daha beğeniliyor ama bende de tam tersi oldu nedense, aslında sırf Tex değil; tüm çizgi romanlarda felakete doğru gidiyor Kutsal Çizgi Roman, örneğin; "Aman çok basılsın, olabildiğince çok insan; olabildiğince çok çizgi roman okusun."� düşüncesi bana göre pek doğru değil, çok çizgi roman basılınca; kalite yok oluyor ki basit bir örnekle Fransız çizgi romanı da tam bu şekilde yok oldu bana göre, şimdilerde iyice azıttılar; günde onlarca falan basıyorlar; bol görselli ama içi boş, öyle miydi ki eski Fransızlar; değildi, aynı şekilde amatör olarak bizler de bol miktarda üretim yerine kaliteli çalışmalar yapsak; çizgi roman okumamış insanlar bol bol çizgi roman okuyacağına az ama kaliteli çizgi romanlar okusa da tadı damaklarında kalsa, hatta ilk kez okuyanlar da hiç unutamasa, tıpkı ilk Doğan Kardeş sayısının unutulamaması gibi, ben yeni seri imalatları okurken hamallık yapıyor gibi oluyorum, öyle ki küçükken hiçbir çizgi romanı yarıda bıraktığımı bilmem, şimdilerde ise bakıp hemen bıraktığım çok çizgi roman var, ellerinize sağlık dostlarım, benim şahsi düşüncem; yenilerin çoğu ruhta yoksun.

Sevgili Fındıkfındık'ın çizgi romanların ruhuna dair söylediklerine ya da Caretta'nın Tim'e dair hayallerine katılmamak ne mümkün... Türkiye'de maalesef işler hep "keşke" kelimesinin bir kaç harfine sıkışıp kalıyor tabir-i caizse... Türkiye'nin çizgi roman geçmişi uluslar arası arenada bir "ekol" ya da "okul" olma yolunda seyretmedi ne yazık ki... Elbette bir çok şey yazılabilir bu konuda lokal düzeyde ama geçmişi genellikle kılıçlı kahramanların hikayelerine sıkışıp kalan bir çizgi ekolünden bahsetmek ne derece doğru orası da muamma bana göre,.. Hala da henüz yeni çıkacak olan bir kılıçlı kahramanın peşinden koşuyor insanlar ne yazık ki,.. elbette olmamasından iyidir denilebilir ama karşılaştırma yapabileceğimiz, kıstas alacağımız ya da örnek gösterebileceğimiz çok az sayıda çalışma olması bizi dar alanda yapılan kısa paslaşmalar misali köşeye sıkıştıyor her geçen gün... Aslında 2000'li yıllarla birlikte ve özellikle de son dönemdeki çizgi çeşitliliği, ve çizgi roman okurunun forumlar ya da bloglar aracılığıyla kendini ifade ediş biçimlerinin bir yansıması olarak bir refah dönemi içindeymişiz gibi algılanabilir içinde bulunduğumuz bu zamanlar ama kendi üretim süreci olmayan bir ekonomi hakkındaki düşüncelerimiz neyse aynen çizgi sektörümüz hakkında da benzer tanımlamaları yapabilmemiz hiç de yanlış olmasa gerek... Tabi işin uluslar arası boyutu, çizgi romanın bizatihi ruhu anlamında birden fazla ekol barındırması nedeniyle çok daha teorik ve endüstriyel bir tartışmayı da beraberinde getiriyor... Fındıkfındık'ın değindiği gibi Bonelli örneğini ele almak, bu işin ruhunun da ölüp ölmediği konusunda bir çerçeve çizmesi anlamında, bizlerin severek takip ettiğimiz çizgi yayınlar çıkarması nedeniyle güzel bir örnek... Mesela Bonelli 25 Martta "UT" diye aşağıda kapak resmini gördüğünüz bir çizgi roman çıkarmaya başlayacak... Doğal olarak insan merak ediyor, Türkiye'de çıkarılırsa alıp okuyacağım bir çizgi roman, sırf merak duygum yüzünden ama eskiden Teksas-Tommiks'te ya da hangi çizgi kahramanı seviyorsanız onları sevdiğim gibi bir yaklaşım içerisinde olamayacağım ne yazık ki "UT"a karşı... Bu işin doğası böyle biraz aslında, bir yayın çıkar, seversiniz ya da sevmezsiniz ama okuma tutkumuzun yönlendirdiği yere kadar gitmek isteriz çoğu zaman okur olarak... (Tabi bu işin okurun alım gücüyle ilgili olan kısmını "de facto" bir durum olarak belirtmem gerekiyor)... İşte, yayın evleri de okurun bu tutkusunun sınırlarını her zaman zorlamak istediği için; en düşük maliyetle fabrikasyon üretim şekillerine girdiği zaman işin boyutu değişiyor... Çok kısa bir örnek vererek bitirmek istiyorum düşüncelerimi,.. Bonelli'deyiz, yıl 2126, Bonelli Jr, telefonu açıp yeni yayınlarla ilgili ne alemde olduğunu öğrenmek istiyor ve fabrikayı arıyor... Moreno Burattini'nin yerine işe alınan Robot senaristin vidalarının gevşediğini, robot çizerin ise yağ yaktığını öğreniyor,.. Alın size çizgi romanın ruhu...:)


[Yeni üye olduysanız üye onayınızı bekleyiniz ya da üye olmak için TIKLAYINIZ.]